Kinderen vragen in de opvoeding veel zorg, aandacht en geduld. Als je kampt met psychische klachten kan dit extra zwaar zijn. Is het nodig om je kinderen te informeren over je psychische situatie? En wat vertel je ze dan?
Kinderen hebben meer door dan je denkt. Ze voelen/ merken vaak wel dat er iets aan de hand is. Ongemerkt maken ze zich wellicht ook zorgen. Dit alles kan verwarrend voor hen zijn wat in hun gedrag mogelijk ook merkbaar is. Door het met je kind te delen voelt het zich begrepen in wat hij/ zij (on)bewust al merkte.
Tips voor het delen
- Kies het juiste moment. Bij voorkeur een waarop je kind erna nog even kan gaan spelen en waarop je zelf de energie en tijd hebt om het gesprek aan te gaan.
- Bedenk of je dit gesprek alleen aan kunt of dat het prettig is dat er iemand bij is (partner, steunfiguur).
- Vertel wat er met je aan de hand is en waar je kind dit aan zou kunnen merken. Houd hierbij rekening met je woordkeuze en wat je kind aan kan aan informatie (dit hangt onder andere af van de leeftijd van je kind en de ontwikkelingsfase waarin het zich bevindt).
- Er zijn diverse boekjes beschikbaar die je kunt gebruiken. Soms kan het samen lezen voor zowel ouder als kind een fijne manier zijn om hierover in gesprek te gaan.
- Geef aan wat je kind wel/niet van je kan verwachten en wie er beschikbaar is als je zelf iets niet kunt. Dit geeft kinderen houvast.
- Maak ruimte voor emoties/ gevoelens voor je kind: boosheid, verdriet, extra zorgzaam zijn kunnen allemaal reacties zijn van kinderen. Mocht dit voor jezelf moeilijk zijn om op te brengen: wellicht is er iemand in de omgeving die je kind hierin kan steunen?
- Bedenk met je kind fijne momenten/ activiteiten die jullie (wel) samen kunnen doen. Probeer alleen dingen toe te zeggen/ te beloven die je ook waar kunt maken. Dus liever iets kleins wat haalbaar is dan iets groots wat je uiteindelijk af moet zeggen.
- Kinderen wisselen snel in hun emoties. Waar je mogelijk zelf even bij moet komen van een gesprek stappen kinderen zo weer in hun spel. Maak hier gerust gebruik van door voor te stellen dat ze lekker gaan spelen/ even iets met een ander gezinslid gaan doen zodat je zelf kunt herstellen (indien nodig).
- Pubers hebben zo hun eigen grillen en emoties en die van hun ouder kunnen daardoor extra ingewikkeld zijn. Mogelijk dat hun reactiepatroon daardoor wat heftiger is dan bij jonge kinderen.
- Het is zinvol om te bespreken met wie je kind het wil en mag delen (vriend/vriendin, leerkracht of een ander steunfiguur) zodat je kind zich gesteund voelt maar je ook je eigen privacy kunt behouden.
- Houd je kind in de gaten. De meeste kinderen zullen niet zozeer over hun emoties/ gevoelens praten maar laten dit merken in hun gedrag (druk, snel boos, terugtrekken). Zo kun je zien hoe het met je kind gaat.
Heb je hulp nodig bij je psychische problemen om de opvoeding van je kinderen beter aan te kunnen? Neem gerust contact op met DiSofa voor een kennismakingsgesprek. Online, vanuit huis en in je eigen tijd!
